We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Dżuma, osadnictwo i zmiany strukturalne u zarania średniowiecza
Harrison, Dick
Scandia, Tom 59, nr 1 (1993)
Abstrakcyjny
Coś się wydarzyło w późnej starożytności. Kilka elementów w społeczeństwie przeszło głębokie zmiany. Według wielu badaczy najważniejszą cechą był kryzys demograficzny. Omówiono różne symptomy: mniej niewolników (od II wieku po Chr.), Wyludnianie terenów przygranicznych na skutek wojen (zwłaszcza w III wieku), porzucanie terenów rolniczych i rozprzestrzenianie się agri deserti (opuszczonych ziem, które nie mogły już podatki dochodowe), rozprzestrzenianie się coloni (dzierżawców przywiązanych do swoich ziem dekretem państwowym i bardzo zależnych od ich właścicieli), rosnącej liczby żołnierzy germańskich w armii, systemu epibol (pierwotnie systemu ptolemejskiego, który stał się szeroko stosowany w imperium wschodnie: właściciele ziemscy byli zmuszeni przejmować ewakuowane ziemie blisko ich własnych i płacić za nie podatki) itp.
Państwo chciało utrzymać poziom produkcji rolnej, a jej niepowodzenie interpretuje się jako konsekwencję kryzysu demograficznego. Brak siły roboczej spowodował konieczność zmuszania ludzi do pozostania tam, gdzie byli i do wykonywania usług potrzebnych imperium, zwłaszcza w zakresie podatków. Zawody stały się dziedziczne. W końcu wiele miast zostało sururalizowanych lub przestało istnieć; imperium rzymskie na zachodzie rozpadło się i upadło. W większości badania prowadzące do takich wniosków opierają się na badaniach praw późnorzymskich.
